Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006

Καλή Χρονιά!


Με έχει πιάσει το καλό μου σήμερα, γιατρέ μου, λες να είναι σοβαρό;
Νιώθω να αγαπώ τον κόσμο όλο. Είναι η μέρα που φταίει φαίνεται!
Ας το εκμεταλλευτώ λοιπόν, όσο κρατήσει και ας ευχηθώ σε σας και σε μένα, τώρα που φεύγει αυτό το ρημάδι το 2006:
Ο νέος χρόνος να είναι πιο επιεικής μαζί μας, πιο γλυκός, πιο τρυφερός και να αφήσει στο κατώφλι του καθενός μας, αυτό που λείπει περισσότερο από τον καθένα!
Και κυρίως την υγειά μας!

Μουτς στα μούτρα όλων σας!!

Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006

Μπράβο στις θετές μαμάδες!



Διάβασα σήμερα στα "ΝΕΑ" τη συνέντευξη, που έδωσε η Ελένη Καλογεροπούλου στον Σταύρο Θεοδωράκη και πολύ συγκινήθηκα!
Για να πω την αλήθεια μου, η κα Καλογεροπούλου δεν ήταν και από τις συμπάθειές μου στο χώρο των μίντια. Ίσως φταίει η φωνή της, τώρα που το σκέφτομαι, είναι λίγο στριγκιά και απότομη και αυτό πάντα μετράει στην εντύπωση που μου αφήνουν οι άνθρωποι.
Διαβάζοντας όμως τα όσα είχε να πει για το πεντάχρονο τσιγγανόπουλο, που υιοθέτησε από το "Μητέρα", την ένιωσα σα φίλη μου! Άλλαξε άρδην η εντύπωσή μου για εκείνη.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από όσα είπε και ειλικρινά χαίρομαι, που τελικά υπάρχουν τόσο αξιόλογοι συνάδελφοι:

"Γιατί βαρέθηκα να αναλώνομαι σε βαρετές σχέσεις. Τόσα χρόνια έκανα το λάθος που κάνουν και πολλές άλλες γυναίκες. Έψαχνα να βρω τον ιδανικό άνδρα, ο οποίος υπήρχε μόνο στο μυαλό μου. Βίωνα έντονο άγχος. Τι θα γίνει; Τι θέλει; Γιατί δεν με καταλαβαίνει; Κοινώς μπούρδες. Ε, ήρθε η στιγμή που είπα, "έχω τόση αγάπη μέσα μου, γιατί δεν τη δίνω σε ένα πλάσμα που θα την αξίζει πραγματικά;". Και μάλλον έκανα ό,τι σοφότερο μπορούσα να έχω κάνει στη ζωή μου. Έδωσε νόημα στη ζωή μου!».

Ερ.: Τι άλλαξες στην ζωή σου για να «χωρέσει» ο Μύρωνας;

«Τα πάντα. Ζούσα σε ένα σπίτι με θέα την Ακρόπολη, διαβάζοντας βιβλία, σκεπτόμενη τους άνδρες και την δουλειά. Γκρίνιαζα, έκανα την τρίχα τριχιά. Και άλλαξα σπίτι, ήρθα στον Χολαργό, εδώ που έχω μεγαλώσει, στους παιδικούς μου φίλους. Για τον μόνο που αγωνιώ είναι για τον Μύρωνα, δεν έχω πια υστερίες. Ο Μύρωνας έκανε ένα ανθρωπάκι στο Νηπιαγωγείο! Αυτό είναι ζωή Σταύρο μου, δεν είναι ζωή να κάθεσαι να μιζεριάζεις και να λες: "Γιατί δεν με αξιοποιούν στη δουλειά;", "Γιατί δεν με καταλαβαίνουν οι άνδρες;". Ξέρω πολλές γυναίκες που είναι στην ίδια κατάσταση με μένα. Είναι μόνες τους, "αυτάρκεις" και ζουν μια ψευδαίσθηση. Τη ζωή όμως τη ζεις μέσα από την οικογένεια. Μπορεί να μην έχω άνδρα, έχω οικογένεια».




Πόσες και πόσες γυναίκες του παρόντος δεν σκέφτονται έτσι;
Αναλωνόμαστε στο να ψάχνουμε τον ιδανικό, στο να κυνηγάμε την καριέρα μας και χάνουμε την ουσία της ζωής, που μας προσπερνά ακάθεκτη, χωρίς να μας περιμένει.
Αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή μας, είναι τόσο απλά και συνάμα τόσο πολύπλοκα.
Και είναι δίπλα μας. Μας περιμένουν να τα αρπάξουμε, να μας χρησιμοποιήσουν και να τα χρησιμοποιήσουμε.
Εύγε Ελένη! Από σήμερα θαυμάζω κι εσένα, όπως και τις υπόλοιπες θετές μητέρες, που έγιναν λιμανάκι απάνεμο για μια παιδική ψυχούλα!

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006

Χριστούγεννα πάπαλα!



Αν δεν έρθουν φέτος τα Χριστούγεννα, εσύ θα φταις!!


Έχω λυθεί στο γέλιο από την ώρα που το είδα!
Γι'αυτό το μοιράζομαι με εσάς.
Για να σας φτιάξω τη διάθεση!

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006

Μπακλαβάς

Αφιερωμένο στον Καλό μου Λύκο, που μου το ζήτησε:


Και η αντίστοιχη παραδοσιακή συνταγή:
ΥΛΙΚΑ

3 φλιτζάνια καρυδόψιχα ψιλοκοπανισμένη
1 φλιτζάνι ζάχαρη ψιλή
2 κουτ. του γλυκού κανέλα σκόνη
200 γρ. βούτυρο λιωμένο
1 πακέτο φύλλο κρούστας

ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ

1½ φλιτζάνι ζάχαρη
1 φλιτζάνι νερό
2 κουτ. του γλυκού ξύσμα πορτοκαλιού
1 ξύλο κανέλας

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Αναμιγνύουμε σε ένα μεγάλο μπολ την καρυδόψιχα, τη ζάχαρη και την κανέλα σκόνη. Απλώνουμε το 1/3 από τα φύλλα κρούστας, βουτυρωμένα ένα ένα, σε ένα ορθογώνιο ταψάκι, ελαφρά βουτυρωμένο κι αυτό. Απλώνουμε εκεί τη μισή ποσότητα από το μίγμα με τα καρύδια και από πάνω απλώνουμε βουτυρωμένα άλλο 1/3 από τα φύλλα κρούστας. Απλώνουμε το υπόλοιπο μίγμα των καρυδιών και τέλος καλύπτουμε με το υπόλοιπο 1/3 των φύλλων, βουτυρωμένα πάντα ένα ένα. Τυλίγουμε προς τα μέσα τα φύλλα για να μη βγει έξω η γέμιση και χαράζουμε τον μπακλαβά διαγωνίως. Περιχύνουμε με όσο βούτυρο έχει απομείνει ή λιώνουμε κι άλλο γι’ αυτό το σκοπό. Ψήνουμε τον μπακλαβά σε μέτριο φούρνο για 40 λεπτά, κατόπιν χαμηλώνουμε κι άλλο τη θερμοκρασία και συνεχίζουμε το ψήσιμο για ακόμη 15 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει στη επιφάνειά του.
Ετοιμάζουμε στο μεταξύ το σιρόπι. Αναμιγνύουμε όλα τα υλικά σε ένα κατσαρόλι σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Μόλις πάρει βράση, αφήνουμε να δέσει για 5 λεπτά και περιχύνουμε το ζεστό μπακλαβά με αυτό.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

ΜπλοκοΧριστούγεννα


Τα χρυσά μου ξαμολήθηκαν πάλι!
Εμ βέβαια, κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, θυμούνται οι της Τροχαίας, ότι κάτι δεν πάει καλά στους ελληνικούς δρόμους και κάνουν με το παραπάνω αισθητή την παρουσία τους, για να μαζέψουν το επιπλέον κατιτίς τους, γιορτάρες μέρες!
Δύο μπλόκα είδα σήμερα, μέσα στην πόλη της Ξάνθης σε μία απόσταση το πολύ δυο χιλιομέτρων.
Τους πήρε ο πόνος πάλι!
Αχου τα μωρέ, έχουν διοργανώσει και τετραήμερο αφιερωμένο στην Τροχαία, με φωτογραφικό υλικό, ομιλίες και λοιπές φανφάρες. Για να μας πείσουν πόσο απαραίτητοι και χρήσιμοι μας είναι, ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ να βγουν στους δρόμους και να κάνουν τη δουλειά τους.
Συγκινήθηκα!
Δε θα ξεχάσω φίλο μου, που πριν 3 χρόνια, γιορτινές μέρες πάλι, είχε πέσει πάνω σε ΠΕΝΤΕ (ναι και όμως!) μπλόκα, γιατί οδηγούσε παπί χωρίς κράνος. Διαδρομή Κορυδαλλός - Νέος Κόσμος.
Οι τέσσερις τον άφησαν. Στον πέμπτο γύρισε απηυδισμένος και του λέει: "Ρε φίλε, ρώτα τους υπόλοιπους τέσσερις γιατί με άφησαν να φύγω χωρίς να με γράψουν και άσε με να πάω επιτέλους σπίτι μου"!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 04, 2006

Εγώ και οι τουλούμπες: Μια σχέση πάθους



Όλοι οι συγγενείς, φίλοι και γνωστοί το ξέρουν: έχω μια τρελλή αδυναμία στις τουλούμπες και στα τουλουμπάκια.
Μόλις ήρθα να μείνω μόνιμα στην Ξάνθη, όλοι έκαναν την ίδια σκέψη: "Η Νταρκούλα πάει να ζήσει στον παράδεισο της τουλούμπας".
Ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη φημίζονται για τα σοροπιαστά γλυκά τους, τους μπακλαβάδες, τα σεκέρ παρέ και τα τοιαύτα. Εγώ όμως ήρθα για τις τουλούμπες!
Δηλαδή, δεν ήρθα για αυτές, αλλά ερχόμενη τις βρήκα και εδραιώσαμε τη μελωμένη σχέση μας.
Είχα πολύ καιρό να φάω και δυστυχώς (;) μου τις θύμισε ένας φίλος (φίλο να τον κάνεις, άμα είναι να σου κάνει τέτοιο κακό), παρασύρθηκα στην κρεπάλη και πήγα και πήρα σήμερα, ώστε να ανανεώσουμε τους όρκους αιώνιας αγάπης μας!

Οποιοδήποτε υπονοούμενο σεξουαλικής φύσεως σας έρθει στο μυαλό, διεστραμένοι μου φίλοι, καλώς σας ήρθε! Δεν παρεξηγούμαι, αφού έχει κάνει την επίσκεψή του και στο δικό μου μυαλό!
Βρε λέτε;;;; Ααααααααααα να χαθείτε!! (Μέσα πέσατε!!
)