Τελικά, υπάρχουν μερικοί πιο ίσοι από άλλους!

Διαβάζω στο "Έθνος":
"Στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών αναμένεται να μεταβεί στα μέσα Αυγούστου ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, προκειμένου να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος.
Ο κ. Τζάκης ανέφερε επίσης ότι σε συμβούλιο την Τετάρτη με τους θεράποντες ιατρούς του Αρχιεπισκόπου, συμφωνήθηκε πως η μεταμόσχευση πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, μόλις η υγεία του Αρχιεπισκόπου σταθεροποιηθεί πλήρως".

Και αναρωτιέμαι: πόσο ίσοι είμαστε τελικά απέναντι στην αρρώστια;
Ασφαλώς, όχι όσο διατείνονται οι πολιτικοί (πουλητικοί, θα έλεγα) μας άνδρες και καθημερινά επιβεβαιώνεται στα μάτια όλων μας.
Αρρώστησε ο Χριστόδουλος, έγινε σήριαλ το θέμα, λες και μας ενδιαφέρει όλους, λες και είναι δικό μας ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Και τσουπ, βγήκε η διάγνωση και η προτεινόμενη θεραπεία: θα του κάνουν μεταμόσχευση.
Μάλιστα, το πολύ σε ένα μήνα.

Μου δημιουργείται η εξής απορία λοιπόν. Πού βρέθηκε όργανο για το Χριστόδουλο, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες άλλοι πάσχοντες συμπολίτες μας βρίσκονται σε μακροσκελή λίστα αναμονής, εδώ και χρόνια;
Όπως διαβάζω, η μεταμόσχευση ήπατος είναι μεγάλη και δύσκολη χειρουργική επέμβαση. Οι δότες είναι λίγοι και έτσι δεν μπορούν όλοι οι ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια να υποβληθούν σε μεταμόσχευση ήπατος.
Δίνεται προτεραιότητα για παροχή μοσχεύματος από δότες που θα παρουσιαστούν ανάλογα με τη σοβαρότητα του κάθε ασθενούς και το βαθμό συμβατότητας που θα υπάρξει μεταξύ δότη και ασθενούς. Οι δωρητές οργάνων που προσφέρουν δώρο ζωής μετά από το θάνατο τους σε συνάνθρωπους τους που πάσχουν είναι λίγοι, οι λίστες αναμονής μεγάλες και η αγωνία των ασθενών και των συγγενών τους για εξασφάλιση μοσχεύματος είναι βασανιστική.

Και, ω! του θαύματος, μόλις αρρώστησε ο Χριστόδουλος, βρέθηκε ή θα βρεθεί αμέσως ο δότης και θα σώσουν τον προκαθήμενο.
Σκατά στα μούτρα μας!
Αιδώς!
Μα, ποιον δουλεύουν επιτέλους;
Πριν κανένα μήνα, είχαμε όλοι εξεγερθεί για την περίπτωση της Αμαλίας, η οποία ταλαιπωρήθηκε βάναυσα από το Εθνικό Σύστημα Υγείας (και Ντροπής θα προσθέσω) και τελικά κατέληξε.
Τώρα, με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, καταργείται η λίστα αναμονής, στα τσακίδια οι χρόνιοι ασθενείς, που ελπίζουν και οι συγγενείς τους που ταλαιπωρούνται.
Φαντάζομαι το Χριστόδουλο, παχουλό-παχουλό και καλοθρεμμένο, σε μια ατέλειωτη ουρά, να σπρώχνει ανερυθρίαστα και από το τέλος της, να βρίσκεται στην κεφαλή της.
"Εμένα ο Θεός με αγαπά! Εμένα θα με σώσει!", έτσι τον φαντάζομαι να λέει, στα ταλαιπωρημένα πρόσωπα που είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ένα ήπαρ..
Ο ίδιος Χριστόδουλος, που στα χρόνια της Χούντας διάβαζε και δεν καταλάβαινε -κατά δήλωσή του- τι γινόταν γύρω του, πόσοι βασανίστηκαν στα υπόγεια της Ασφάλειας, πόσοι εξορίστηκαν στη Μακρόνησο, πόσοι έχασαν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους, πόσοι εκτελέστηκαν.
Για ποια ισότητα μιλάμε λοιπόν;
Ο Θεός στον οποίο πιστεύω, θα τα βλέπει όλα αυτά και θα δακρύζει.
Ο Θεός στον οποίο πιστεύω, θα λυπάται για το δούλο του, Χριστόδουλο, γιατί ακόμα και στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής του, αποδεικνύει πόσο κατώτερος των περιστάσεων είναι.
Θα μου πεις, σιγά μην κάτσει να πεθάνει.
Η ζωή είναι γλυκειά.
Γλυκειά είναι, το είπε και ο Χριστός στην τελευταία του προσευχή στον κήπο της Γεσθημανή: "Κύριε, απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο" σε μια στιγμή, που η ανθρώπινη υπόστασή του υπερνίκησε τη θεϊκή.
Όμως αμέσως μετά, θυμήθηκε, πως ο θάνατός του θα έφερνε τη ζωή για του άλλους.
Και έκανε το μεγάλο βήμα.
Ο Χριστόδουλος κάθε άλλο παρά υιός Θεού είναι και δεν περιμένω αλτρουισμό και θυσία από τούτον.
Όμως, ίσως την ύστατη στιγμή, θα έπρεπε να πει ένα ευχαριστώ και μια συγγνώμη, σε όσους "ετοιμοθάνατους" παρέκαμψε, για να κρατήσει τη δική του πολύτιμη ζωή...

Πυρκαγιά: Μύθοι και αλήθειες

Διάβασα αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" και σας το παραθέτω, για να προβληματιστείτε.
Εγώ, σίγουρα, προβληματίστηκα.

1.Οι φωτιές στα δάση είναι φυσιολογικά φαινόμενα.
Η φωτιά είναι ομαλά ενταγμένη στα μεσογειακού τύπου οικοσυστήματα. Σε όλες τις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο, στην Καλιφόρνια, στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, στη Νότια Αφρική, στην Αυστραλία, στη Χιλή είναι σύνηθες φαινόμενο. Την προηγούμενη μόλις εβδομάδα φωτιά στην Καλιφόρνια έκανε στάχτη 2.000 σπίτια. Η Ελλάδα δεν είναι ειδική περίπτωση. Ακόμα και τα ζώα της χώρας μας είναι προσαρμοσμένα σε αυτήν. Υπάρχουν πουλιά που πάνε μόνο στις καμένες εκτάσεις γιατί εκεί βρίσκουν πολλά έντομα. Και τα έντομα είναι πολλά, γιατί τα φυτά που βγαίνουν στις καμένες περιοχές ανθίζουν γρηγορότερα. Είναι, όσο και αν δεν το πιστεύουμε, αυτός ο κύκλος της ζωής των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Μια καμένη περιοχή, την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά είναι κήπος.
2. Δεν αντιμετωπίζονται σωστά οι πυρκαγιές Η πυρκαγιά των δασών θέλει ειδική αντιμετώπιση. Στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έχουν καταγράψει όλες τις προηγούμενες φωτιές, από το 1985 έως σήμερα. Υπάρχουν σε εξειδικευμένα προγράμματα ανά πάσα στιγμή δεδομένα, όπως οι άνεμοι που φυσούν, μετεωρολογικά και κλιματικά στοιχεία, τα είδη των φυτών που έχουν φυτρώσει, η ηλικία τους, οι εκτάσεις που έχουν ξανακαεί, και ο χρόνος που συνέβη αυτό. Έχοντας διαθέσιμα όλα τα στοιχεία μπορούν να αντιμετωπίσουν τις φλόγες κάθε φορά με τον τρόπο που χρειάζεται. Η σύγκριση με την Ελλάδα είναι καταλυτική. Εδώ ο καθένας λειτουργεί περίπου ως μαθητευόμενος μάγος.
3. Ποιοι είναι οι εμπρηστές Εμπρηστές στην Ελλάδα είναι η ΔΕΗ, οι ανεξέλεγκτες χωματερές και όσοι έχουν κοπάδια. Δεν υπάρχουν σατανικοί εμπρηστές με κουκούλες και μηχανές που καίνε τα δάση. Υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό πυρκαγιών που προκαλούνται από άλλες αιτίες. Στη Χαλκιδική η φωτιά ξεκίνησε πέρσι από κεραυνό. Τώρα έλεγε κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός ότι υπήρχε εμπρηστικός μηχανισμός στην Πάρνηθα. Είναι λάθος. Βρίσκουν μια παλιά οβίδα και λένε μετά ότι πρόκειται για εμπρηστικό μηχανισμό.
4. Τα πεύκα είναι οι μεγάλοι ένοχοι Έχουμε μια μανία με τα πεύκα. Τα φυτεύουμε παντού. Στα στρατόπεδα τα βάζουν δίπλα στις πυριτιδαποθήκες. Τα πεύκα όμως έχουν ένα... μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλούν, τη φωτιά. Ανήκει στο DΝΑ τους.
Στο Πήλιο που δεν έχει πεύκα, πήγαν οι δασολόγοι και φύτεψαν. Τα πεύκα αυτά έχουν καεί έως τώρα τρεις φορές. Στην Πάρνηθα τα πεύκα έκαψαν τα έλατα. Από τη ρητίνη βγαίνει το εύφλεκτο νέφτι.
5. Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας Υποτίθεται ότι είχαν κάνει Εθνικό Δρυμό και μιλούσαν για τα κρι- κρι που τα έφεραν από την Κρήτη. Είχαν μαντρώσει μια περιοχή και είχαν βάλει μέσα ελάφια. Για να δουλέψει πραγματικά ένα οικοσύστημα με ζαρκάδια και ελάφια έπρεπε να υπήρχαν και λύκοι. Τα ελάφια είχαν γίνει τόσο πολλά που τρώγανε συνεχώς τους φλοιούς των ελάτων.
6. Δεν θα λιγοστέψει το οξυγόνο των Αθηναίων Άκουσα ότι θα λιγοστέψει το οξυγόνο στην Αθήνα. Το οξυγόνο, τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, δεν έχει ελαττωθεί. Το οξυγόνο παράγεται κατά ενενήντα τοις εκατό απο τους ωκεανούς. Πιστεύει κανείς ότι στη Σαχάρα δεν έχουν οξυγόνο; Στους πόλους που δεν έχουν δέντρα δεν έχουν οξυγόνο άραγε;
Άκουσα επίσης να λένε και να ξαναλένε εξαφανίστηκε ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου. Δεν ήταν ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου στο Λεκανοπέδιο. Υπάρχει η άλλη πλευρά της Πάρνηθας, η Πεντέλη, ο Υμηττός που ξαναπρασίνισε.
7. Δεν χρειάζονται αντιπλημμυρικά έργα,ούτε αναδασώσεις Στο Άγιον Όρος, πριν από δέκα χρόνια, μια φωτιά είχε κατακάψει τα πάντα. Καθηγητές και οικολόγοι λέγανε ότι έπρεπε να γίνουν αναδασώσεις. Οι καλόγεροι δεν άφησαν κανέναν να μπει μέσα. Οι καλόγεροι ευτυχώς δεν έχουν γίδια. Το δάσος έγινε καλύτερο απ΄ ό,τι ήταν πριν.
Στην Πάρνηθα σήμερα υπάρχει ένας υποόροφος. Είναι ο σχίνος, η κουμαριά, το πουρνάρι. Σε αυτά τα φυτά καίγεται μόνο το από πάνω μέρος. Καίγεται δηλαδή το 40%. Το 60% το αποτελούν οι ρίζες τους. Αυτά τα φυτά «ξαναπετάνε» αμέσως με τις πρώτες φωτιές. Αυτά που ακούμε περί πλημμυρών κ.λπ. είναι ανοησίες. Το έδαφος και το νερό συγκρατούνται από τον υποόροφο, γιατί οι ρίζες είναι ζωντανές.
Δεν πρέπει να πατήσει κανείς μέσα στην καμένη έκταση, να κόψει κορμούς, να τους σέρνει. Στην Πεντέλη, σε εκείνες τις φοβερές αναδασώσεις, μικρών τμημάτων ευτυχώς, σκάβανε και φύτευαν ασθενικά δεντράκια και συγχρόνως καταστρέφανε γύρω στα 100 μικρά φυτά που είχαν φυτρώσει από μόνα τους.
Ο Νίκος Μάργαρης είναι καθηγητής στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και διευθυντής της ελληνικής έκδοσης του «Νational Geographic»