Πόσοι ακόμα αθώοι νεκροί;

Αντιγράφω από το "Έθνος":
"Τουλάχιστον 139 νεκροί και 500 τραυματίες είναι ο απολογισμός της επίθεσης αυτοκτονίας που έγινε στο Καράτσι με στόχο την αυτοκινητοπομπή της πρώην πρωθυπουργού, Μπεναζίρ Μπούτο, την οποία περίμεναν στους δρόμους της πακιστανικής πόλης δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές της, καθώς επέστρεψε στη χώρα μετά από αυτοεξορία οκτώ χρόνων. Η Μπεναζίρ Μπούτο δεν τραυματίστηκε από την επίθεση, που είναι μία από τις πλέον αιματηρές στην ιστορία του Πακιστάν".

Εγώ αυτό γιατί το περίμενα, ότι θα συνέβαινε;
Μίας Μπούτο μύρια κακά έπονται.
Η γυναίκα-αράχνη, η γυναίκα - δηλητήριο του Πακιστάν.
Κατά τη θητεία της ως πρωθυπουργός της χώρας (εξελέγη σε ηλικία μόλις 35 χρονών!) συνέδεσε το όνομά της με τις χειρότερες σελίδες της ιστορίας του Πακιστάν.
Διαφθορά, υπεξαίρεση υπέρογκων ποσών, ξέπλημα χρήματος, βία και νοθεία, με αποτέλεσμα την εξορία της μερικά χρόνια αργότερα.
Χθες επέστρεψε.
Για να διεκδικήσει και πάλι την εξουσία.
Είναι πολύ γλυκιά η άτιμη και άπαξ δοκιμάσεις, δεν την ξεχνας. Κάνεις τα πάντα, για να την αποκτήσεις ή ανακτήσεις.
Σε κάνει αδίστακτο και σκληρό.
Σε κάνει απάνθρωπο.
Και τότε, οι ζωές των άλλων δεν έχουν πλέον σημασία για σένα.
Αντιθέτως, μπορούν να αποτελέσουν μία πρώτης τάξεως ώθηση, για να παρουσιαστείς ως Μεσίας σε ένα δοκιμαζόμενο λαό, που -δυστυχώς- σαν τους Έλληνες, ξεχνά πολύ γρήγορα.

Αγάπη τριχωτή και χαδιάρικη

Για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, επέλεξα τις φωτογραφίες της Μπουμπούκας μου, που σαν τη "μαμά" της μισεί το φακό της φωτογραφικής :)
Χωρίς πολλά λόγια, μια αγνή μορφή αγάπης...

Δεν πίστευα στα μάτια μου!

Το έβλεπα και δεν το πίστευα!
Αν με προειδοποιούσε κανείς, γι'αυτό που θα αντίκρυζα, ασφαλώς θα τον περνούσα -τουλάχιστον- για παράφρονα.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε κόντρα στη Βρέμη, σα Θρύλος!!
Πόσα χρόνια είχαμε να το δούμε αυτό, αληθεια;
Μια ομάδα με κλειστή άμυνα και σοβαρότητα. Γρήγορη στο κατέβασμα της μπάλας. Αποτελεσματική στο σκορ.
Επιτέλους!

Είμαι σίγουρη, πως καταλυτικό ρόλο έπαιξε το γεγονός, ότι φάγαμε σχετικά γρήγορα γκολ και πείσμωσαν οι παίκτες.
Διαφορετικά, θα γυρίζαν πίσω, όπως είναι η γνωστή τακτική, όταν προηγούνται στο σκορ.
Δε θα πω πολλά, για να μην ξεθωριάσει αυτή η υπέροχη εικόνα, που έχω στο μυαλό μου από χθες: ο Θρύλος αντάξιος του ονόματός του!
Ας ελπίσουμε, ότι δε θα επαναληφθεί το σενάριο που παίχτηκε μετά την αλήστου μνήμης νίκη επί της Λεβερκούζεν με 6-2.

Ο Λεμονής πάντως ήταν εξαιρετικά συγκρατημένος στις δηλώσεις του, έτσι όπως πρέπει να είναι ο προπονητής μιας μεγάλης ομάδας. Εύγε!
Το ρόδι έσπασε και οι γάβροι αναμένουμε καλύτερη συνέχεια.

Άνευ σχολίων