Χειμώνιασε...
Ψύχρανε ο καιρός. Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από τα σύννεφα, για να κάνει λίγες διακοπούλες κι αυτός.
Τα πρόσωπα των ανθρώπων σκλήρυναν κι άλλο. Το αυθόρμητο χαμόγελο του καλοκαιριού έδωσε τη θέση του στη μουρτζουφλιά και στο κατσούφιασμα.
Μα, εγώ θα αντιστέκομαι, όσο μπορώ.
Θα φοράω πάντα τα κοντομάνικα και τα ραντάκια μου, κι ας συνοδεύονται από χοντρή ζακέτα ή μπουφανάκι.
Θα ονειρεύομαι τον ήλιο, να μου χαμογελά κάθε πρωί και να μου ζεσταίνει το δέρμα, σα θα με αγγίζει.
Θα ταξιδεύω σε παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά, θα κάνω κολυμπάω, θα φοράω τη μάσκα μου με τον αναπνευστήρα και θα χαζεύω το βυθό.
Θα λιάζομαι στην ακρογιαλιά, χωρίς να ξεβγάλω την αρμύρα από το κορμί μου.
Θα είμαι εδώ τύποις, μα πιο πολύ θα είμαι εκεί.
Γιατί το καλοκαίρι το έχω μέσα μου και το βγάζω από το μικρό μου βαλιτσάκι (σαν του Σπορτ Μπίλλυ), όταν ο φίλος μου ο ήλιος πάει διακοπές.
Έχω μεγάλο απόθεμα!
Join me, anyone?
