Αν με ρωτούσε κανείς πριν από κανένα μήνα, να του πω για τη γεύση που μου αφήνει το 2007, θα έλεγα "πικρή, πικρότατη".
Τι να πρωτοθυμηθώ;
Τα λεφτά που μου "έφαγαν" οι ανέντιμοι εργοδότες; Την οικονομική δυσκολία (και λίγα λες!) που μου προκάλεσαν;
Το κρύο σε ένα σπίτι γεμάτο υγρασία, με μία νοικοκυρά να μη δίνει μία για το γεγονός, ότι πονούσαν τα κόκαλά μου και οι τοίχοι ήταν υγροί;
Το απίστευτο άγχος και την καταβλητική κούραση της μετακόμισης, με όσα αυτή συνεπάγεται;
Τα προβλήματα υγείας, που τελικά έδειξαν, να εξελίσσονται μάλλον ομαλά (παρ' όλο που η αγωνία παραμένει);

Αν με ρωτούσατε λοιπόν το Νοέμβρη για το 2007, θα σας έλεγα: "Να ξεκουμπιστεί, να εξαφανιστεί, στα τσακίδια το κωλοέτος"!

Όμως γύρω στα τέλη Νοέμβρη, μου συνέβη κάτι ανέλπιστο!
Κάτι που έβαλε τη ζωή μου σε ένα άλλο μονοπάτι, με τριανταφυλλιές στ' αριστερά και τα δεξιά του, με αρώματα, με ήχους.
Το κυριότερο, με μια αγκαλία, ζεστή, διαθέσιμη όποτε την έχω ανάγκη.
Και είδα τη διάθεσή μου, να αλλάζει άρδην!
Να ξυπνώ το πρωί διαφορετικά, να κοιμάμαι το βράδυ. Ναι! Να κοιμάμαι το βράδυ!
Για όσους με ξέρουν, αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα.

Ίσως, το δώρο αυτό να ήταν μία πρόγευση του 2008.
Δε θέλω να χαίρομαι, γιατί φοβάμαι την απογοήτευση.
Μήπως διαψευσθούν οι ελπίδες μου.

Όμως, βαθειά μέσα μου, εύχομαι το 2008, να φέρει, όλα τα καλά που ξέχασε να μας φέρει το 2007 και κυρίως, να φέρει την αγάπη μέσα στις καρδιές όλων μας!


Καλή Χρονιά, με Υγεία κι Ευτυχία!