ΕΙΣ ΕΡΩΤΑ

Ἔρως ποτ' ἐν ῥόδοισι

κοιμωμένην μέλιτταν

οὐκ εἶδεν, ἀλλ' ἐτρώθη.

τὸν δάκτυλον παταχθείς

5 τᾶς χειρὸς ὠλόλυξε,

δραμὼν δὲ καὶ πετασθείς

πρὸς τὴν καλὴν Κυθήρην

‘ὄλωλα, μῆτερ,’ εἶπεν,

‘ὄλωλα κἀποθνήσκω·

10 ὄφις μ' ἔτυψε μικρός

πτερωτός, ὃν καλοῦσιν

μέλιτταν οἱ γεωργοί.’

ἃ δ' εἶπεν· ‘εἰ τὸ κέντρον

πονεῖς τὸ τᾶς μελίττας,

15 πόσον δοκεῖς πονοῦσιν,

Ἔρως, ὅσους σὺ βάλλεις;’

Ανακρέων

Μία ελεύθερη μετάφραση αυτού του υπέροχου ποιήματος του Ανακρέοντος:

Μια φορά ο Έρως , δεν είδε μια μέλισσα, που ήταν ανάμεσα στα τριαντάφυλλα και τον τσίμπησε στο δάχτυλο και ο μικρούλης άρχισε να κλαίει. Τρέχοντας, πάει λοιπόν στη μαμά του την Αφροδίτη και της λέει: "Μανούλα, χάθηκα! Πεθαίνω! Με δάγκωσε ένα φιδάκι φτερωτό, αυτό που οι γεωργοί ονομάζουν μέλισσα".

Και η Αφροδίτη απαντά στο γιόκα της: "Αν πονάς από το κεντρί της μέλισσας, πόσο νομίζεις, ότι πονούν, Έρωτα, αυτοί που εσύ χτυπάς;"

Υπέροχο δεν είναι; Βέβαια, στα αρχαία ακούγεται πολύ ωραιότερο και μελωδικότερο.

Με αγάπη σε όλους!