Απεργούμε;

Προειδοποιητική 24ωρη απεργία έχει κηρύξει η ΕΣΗΕΑ, από τις 6 το πρωί της Τρίτης 8 Μάη, έως τις 6 το πρωί της Τετάρτης 9 Μάη, με αίτημα να επιστραφούν στο ΤΣΠΕΑΘ στο ακέραιο τα χρήματα, που διατέθηκαν για την αγορά του ομολόγου των 130 εκατομμυρίων ευρώ. Στην απεργία συμμετέχουν και οι δημοσιογραφικές ενώσεις της επαρχίας (ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΣΗΕΠΗΝ), όπως και η ΕΣΠΗΤ (περιοδικός Τύπος), ενώ η κινητοποίηση επηρεάζει όλα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, τα πρακτορεία ειδήσεων και την ΕΡΤ. Απεργιακές συγκεντρώσεις στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης, έξω από τα γραφεία των ενώσεων, στην Αθήνα (Ακαδημίας 20) και στη Θεσσαλονίκη (Στρατηγού Καλλάρη 5).

Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ), με ανακοίνωσή τους, εκφράζουν «απόλυτη αλληλεγγύη στην 24ωρη απεργία που κήρυξαν την Τρίτη 8 Μαΐου οι Έλληνες δημοσιογράφοι και οι Ενώσεις που τους εκπροσωπούν, διαμαρτυρόμενοι για την κυβερνητική κακοδιαχείριση των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών Ταμείων”.

Πηγή: NET 105.8

-----------

Απεργία λοιπόν σήμερα. Μάλιστα.
Υποχρεωτική για μένα. Γιατί το κανάλι δεν μπορεί, να βγάλει δελτίο.
Κι έτσι εγώ σήμερα θα χάσω ένα μεροκάματο, από τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που βγάζω.
Και μετά ξύπνησα.
Και θυμήθηκα, ότι δουλεύω έξι μέρες την εβδομάδα, πάνω από οκτώ ώρες την καθεμία. Χριστούγεννα. Πρωτοχρονιά. Πάσχα. Πρωτομαγιά. Δεκαπενταύγουστο. Σάββατα. Κυριακές.
Χωρίς να πληρώνομαι παραπάνω από τα κάτω από 700 ευρώ που παίρνω.
Χωρίς να δικαιούμαι άδεια.
Χωρίς να είμαι ασφαλισμένη.
Χωρίς να είμαι εγγεγραμμένη στην ΕΣΗΕΜΘ, γιατί ο εργοδότης αρνείται να μου κολλήσει ένσημα, ώστε να εδραιώσω δικαίωμα εγγραφής στην αγαπητή ΕΣΗΕΜΘ.
Χρειάστηκε να λείψω το Πάσχα, γιατί μου βρήκαν όγκο και έπρεπε να είμαι στο νοσοκομείο για κάποιες μέρες για βιοψίες και θεραπεία.
Και ο "αγαπητός" εργοδότης θέλει να μου αφαιρέσει τα ημερομίσθια, που δε δούλεψα από το μισθό, που μου χρωστά εδώ και δυόμιση μήνες.
Τι τρώω; Αναρωτιέστε ε;
Τσίχλες!
Καλές είναι και αυτές..
Κυρίως, εάν είναι χωρίς ζάχαρη, δεν παχαίνεις κιόλας.
Σήμερα λοιπόν, ο αγαπητός εργοδότης με ανάγκασε να μη δουλέψω και να χάσω τα 20-πόσα ευρώ (είναι και τόσα;), που θα μπορούσαν να κλείσουν μια μικρή τρύπα.
Δηλαδή, εγώ σήμερα απεργώ για τους μεγαλο-μικροδημοσιογράφους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, που έχουν όλα τα καλούδια τους, τις συμβάσεις τους, τα ενσημάκια τους, τις αδειούλες τους, τα οδοιπορικά τους, τα κινητά και τα αυτοκίνητα της εταιρείας.
Γι' αυτούς απεργώ εγώ σήμερα.
Για μένα και τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, που εντάσσονται στην ίδια κατηγορία, ποιος θα μεριμνήσει;
Ποιος θα ενδιαφερθεί;
Που μας έχουν καταργήσει το οκτάωρο και το πενθήμερο; Που μας ξεζουμίζουν καθημερινά, χωρίς ασφάλιση και με ούτε το βασικό μισθό;
Δε διατηρώ αυταπάτες.
Κανείς δε θα ενδιαφερθεί. Ούτε ο κ. Σόμπολος, ούτε κανείς άλλος βολεμένος. Λυπάμαι που το λέω, μα έτσι είναι.
Και καλά κάνετε και είστε βολεμένοι. Γιατί έτσι είναι το σωστό. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Το πιστεύω, το λέω δίχως ίχνος ειρωνίας.
Απλά, θεωρώ, ότι όταν βολευτείς εσύ, οφείλεις να δώσεις πίσω στην κοινωνία ένα κομμάτι από αυτά που σου προσέφερε. Κάτι σαν τη δεκάτη των αρχαίων ημών προγόνων.
Ξύπνα Νταρκ!
Μην ονειρεύεσαι!
Βούλωστο και προχώρα.
Ναι, κάνω τη δουλειά που πάντα ονειρευόμουν. Είμαι τυχερή.
Αλλά ξέρετε τι είναι, να πραγματοποιείς το όνειρό σου και να προσπαθούν, να σε κάνουν να το σιχαθείς;
Αυτό είναι το χειρότερο, φίλοι μου.
Αυτό είναι που με θλίβει βαθύτατα.
Οι ιδιοκτήτες εφημερίδων και καναλιών βέβαια, μια χαρά την έχουν κι εδώ, με τα κοτεράκια τους, τις αμαξάρες τους, τις σπιταρώνες τους!
Καλή επιτυχία στους συναδέλφους.
Αφού εμείς δεν μπορούμε, ας τα καταφέρουν τουλάχιστον εκείνοι. Εργαζόμενοι είναι. Το δικαιούνται.
Κλείνοντας, θέλω να ουρλιάξω στα αυτιά όσων έχουν την ελάχιστη ευθιξία να με ακούσουν:

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΠΕΙΝΑΝΕ, ΚΑΘΙΚΙΑ!!!!!