Ο καλός κι ο κακός (η επιλογή δική σας)

Ιστορική θα χαρακτήριζα τη χθεσινή παρουσία του προέδρου του Ιράν, Αχμεντινετζάντ, στο Πανεπιστήμιο Columbia.
Ο Ιρανός πρόεδρος παρευρέθηκε εκεί, κατόπιν προσκλήσεως του πανεπιστημίου και εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων από το σύνολο του αμερικανικού τύπου, αλλά και των χιλιάδων που είχαν συγκεντρωθεί, για να τον αποδοκιμάσουν.

Ο Bollinger, πρόεδρος του Columbia, είχε δεχθεί έντονες πιέσεις τις προηγούμενες ημέρες, ώστε να μην πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη-ομιλία, αλλά τελικά δεν υποχώρησε.
Όχι ασφαλώς γιατί είναι ιδεαλιστής ή υπέρμαχος της ελευθερίας σκέψης, αλλά γιατί -όπως φάνηκε τελικώς- δεν ήθελε, να χάσει την ευκαιρία, να προσβάλλει και να χλευάσει έναν άνθρωπο, που εκπροσωπεί, εκτός από τα 70 περίπου εκατομμύρια Ιρανών, αλλά και -ατύπως- του συνόλου του ισλαμικού κόσμου της Μέσης Ανατολής.

Το Ιράν είναι η μοναδική ίσως χώρα, που αντιστέκεται εμπράκτως στην αμερικανική επεκτατική πολιτική στην περιοχή.
Τι άλλο θα περίμενε κανείς από ένα τόσο πλούσιο σε ιστορία και κουλτούρα λαό;
Όχι, ο Αχμεντινετζάντ δεν είναι ούτε άγιος, ούτε Γκάντι, ούτε αθώος.
Γι'αυτό δε διατηρώ την παραμικρή αμφιβολία. Οι Ιρανοί υφίστανται το θεοκρατικό καθεστώς σε όλο του το μεγαλείο και τη σκληρότητα. Αυτό είναι όμως ένα θέμα, που δε θα αναλύσω επί του παρόντος.

Ο Bollinger λοιπόν, αποκάλεσε τον πρόεδρο 70 εκ. ανθρώπων ως στυγνό δικτάτορα και επί δέκα περίπου λεπτά εκφώνησε λόγια προσβλητικά προς τον καλεσμένο του
Είπε, ότι υπάρχουν αποδείξεις (να τις δούμε κι εμείς επιτέλους; Όπως τα πυρηνικά που είχε το Ιράκ, ας πούμε;) πως το Ιράν υποθάλπει την τρομοκρατία.
"Είστε ξεδιάντροπα προκλητικός ή εκπληκτικά αμόρφωτος. Αμφιβάλλω, εάν έχετε το διανοητικό κουράγιο, να απαντήσετε" είπε στον καλεσμένο του.

Ο Ξένιος Ζευς ασφαλώς και δε ζει στην Αμερική, δεν τρέφω τέτοιες αυταπάτες.
Αλλά περίμενα, πως ένα πανεπιστήμιο του κύρους του Columbia, θα τηρούσε έστω τους τύπους ή θα είχε το θάρρος να ακυρώσει το γεγονός, αντί να επιλέξει τόσο δόλια μέσα.
Θα μου πείτε, ο Ιρανός πρόεδρος δε γνώριζε τι θα αντιμετώπιζε;

Ασφαλώς και το περίμενε και απάντησε καταλλήλως:
"Στο Ιράν, η παράδοση απαιτεί, όταν καλείς κάποιον να μιλήσει, να σέβεσαι τους φοιτητές σου, ώστε να τους επιτρέψεις, να βγάλουν οι ίδιοι τα συμπεράσματά τους και να μη νομίζεις, πως είναι απαραίτητο πριν καν ο ομιλητής τοποθετηθεί, να κάνεις μια σειρά από παράπονα, προκειμένου να τους "μπολιάσεις" εκ των προτέρων. Όπως και νά'χει, δε θα ξεκινήσω, έχοντας επηρεαστεί από αυτή την μη φιλική μεταχείριση ".

Σε ερώτηση για το αν επιθυμεί την καταστροφή του Ισραήλ, προσπάθησε να δώσει τη δική του απάντηση, λέγοντας πως οι Ιρανοί αγαπούν όλους τους ανθρώπους και είναι φίλοι με τους Εβραίους, αφού ζουν πολλοί ανάμεσά τους. Όταν παρενέβη ο πρύτανης του πανεπιστημίου, λέγοντάς του πως πρέπει να απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι, ο Αχμεντινετζάντ ανταπάντησε: "Κάνετε μια ερώτηση και μετά θέλετε να σας πω, αυτό που θέλετε ν'ακούσετε! Σας ρωτώ λοιπόν, το παλεστινιακό ζήτημα είναι διεθνούς σημασίας; Απαντήστε μου με ένα ναι ή ένα όχι"!
Και συνέβη το απίστευτο: καταχειροκροτήθηκε από τους παρισταμένους φοιτητές!
Η αλήθεια είναι, πως χρειάστηκε πολύ κουράγιο από το εν λόγω πανεπιστήμιο, να διοργανώσει και να φέρει σε πέρας μία τέτοια ομιλία, αλλά υποθέτω, πως ο πρόεδρός του δεν περίμενε την ευφράδεια του Αχμεντινετζάντ και υπολόγιζε σε έναν εύκολο αντίπαλο, τον οποίο θα μπορούσε να μειώσει και να ...τιμωρήσει.

Αμ δε! Φαίνεται, πως πληρώθηκε με το ίδιο νόμισμα από το φιλοξενούμενό του.
Αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τη σημερινή ομιλία του Ιρανού προέδρου στον ΟΗΕ.