Μετράει αντίστροφα ο χρόνος...

Τικ-τοκ
τικ-τοκ
τικ-τοκ
...

Περνάνε οι στιγμές, τα λεπτά, οι ώρες...
Νιώθω την καρδιά μου, σα να είναι μέσα σε ένα γιγάντιο χέρι, που την σφίγγει...

Αύριο θα φύγεις.
Θα φύγεις για πάντα.
Κι εγώ θα απομείνω εδώ.
Να περιμένω αυτό, που ποτέ δε θα έρθει για μένα.
Πάνω από μια ζωή ρημαγμένη, μια ζωή που κρατούσα στα χέρια μου, μα σκουντούφλησα και μου έπεσε...
Τώρα, είμαι σκυμένη και προσπαθώ, να μαζέψω τα κομμάτια της.
Άλλα είναι μεγάλα και εύκολα να τα κολλήσω μεταξύ τους.
Μα, τα περισσότερα είναι μικρά, θρύψαλα και πολύ φοβάμαι, πως η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη.

Αύριο θα φύγεις.
Θα φύγεις για πάντα.
Κι εγώ θα απομείνω εδώ.
Να κρατώ τις αναμνήσεις, αυτού που ποτέ δεν υπήρξε, μα θα μπορούσε, να γίνει κάτι αληθινό, κάτι πραγματικά σημαντικό.

Καλή ζωή σου εύχομαι!
Γεμάτη εμπειρίες, γνώσεις, περιπέτειες, μα πάνω από όλα, μια ζωή γεμάτη αγάπη, αγκαλιές, φιλιά, τρυφερότητα...
Μια ζωή που ονειρεύτηκα, μα ποτέ δεν μπόρεσα να έχω μαζί σου...